Poza chirurgią i chemioterapią istnieją również inne metody leczenia przeciwnowotworowego. Są to radioterapia i hormonoterapia.

    RADIOTERAPIA jest stosowana obecnie rzadko, głównie ze względu na większą skuteczność chemioterapii. Polega na oddziaływaniu na komórki nowotworowe promieniowaniem jonizującym. W zależności od odległości źródła promieniowania od nowotworu, wyróżniamy teleradioterapię i brachyterapię. Pierwszy termin oznacza napromieniowanie wiązkami zewnętrznymi, przy użyciu aparatu znajdującego się w pewnej odległości od pacjentki. Drugi termin natomiast oznacza oddziaływanie promieni na  nowotwór poprzez źródło, mające bezpośredni kontakt z nowotworem.

    Leczony obszar wyznacza zespół specjalistów (radioterapeutów i fizyków), po przeprowadzeniu niezbędnych badań tomograficznych i rentgenowskich. Celem jest bowiem także ochrona jak największej ilości tkanek zdrowych, nieodpornych na promieniowanie jonizujące. Z tego też względu podczas zabiegów pacjent jest unieruchamiany przy pomocy podpórek i indywidualnie wykonywanych masek. W takiej sytuacji jest większa szansa na to, że  przy każdym zabiegu napromieniowany zostanie ten sam obszar. Zdarza się także tatuowanie na ciele chorego kropek, ułatwiających dokładne nastawienie aparatury.

    HORMONOTERAPIA jest metodą wykorzystywaną zwłaszcza w przypadku leczenia paliatywnego, choroby przetrwałej lub przy bardzo nasilonych niepożądanych działaniach chemioterapii. Polega na doustnym podawaniu leków hormonalnych w celu zahamowania działania estrogenów, pobudzających komórki nowotworowe raka jajnika do podziałów. Estrogeny są bowiem produkowane nie tylko przez przydatki, usuwane u kobiet chorujących na raka jajnika, ale także przez tkankę tłuszczową i nadnercza.

    Preparatami stosowanymi w hormonoterapii są niesteroidowe leki przeciwestrogenowe i inhibitory aromatazy. Leki te są zarejestrowane w przypadku raka piersi, a nie raka jajnika.